Manon

Dit is Manon.
Vernoemd naar het liefste buurmeisje wat het Katshuisch zich maar wensen kan. En net zoals die Manon was het kitten Manon ook een echt schatje.
Ze begon haar leventje niet zo fijn. Ze werd gevonden in de vrije natuur samen met een groepje kittens die allemaal veel zwaarder waren. Zo’n 500 gram. Dus niet haar broertjes of zusjes, maar een groepje waar deze dame zich waarschijnlijk bij had aangesloten. Slimme zet van haar. Want enig gezelschap was erg noodzakelijk om in leven te blijven voor deze kleine met een achterpootje wat niet goed mee wilde en een staartje wat grotendeels gevoelloos is.
Sinds ze in het Katshuisch kwam heeft ze wat afgesukkeld met haar ontlasting. Soms diarree, soms niet, soms een heel klein beetje. Om haar zo goed mogelijk te helpen besloten we om haar slechte pootje toch te amputeren want daar kreeg ze wat sleepwondjes op. Haar staartje lieten we zitten. Was dat probleem getackeld, haar ontlasting bleef een probleem. Eind 2022 werd dit zo erg dat we besloten Manon te herplaatsen zodat ze op speciaal voer gezet kon worden. Niet zo makkelijk om voor zo’n meisje een nieuw huisje te vinden. Maar als een duveltje uit een doosje was daar Marjolein, een nieuwe vrijwilliger van het Katshuisch die Manon wel een kans wilde geven. Niet voor definitieve huisvesting, maar wel om te kijken of haar ontlasting beter zou worden in een ander huis, met speciaal voer en de rust van maar een andere kat om haar heen. Het heeft Marjolein bloed, zweet en tranen gekost, maar het lijkt gelukt! Na een heel vervelende tijd lijkt Manon nu toch echt de weg naar boven ingeslagen te hebben. Dankzij Marjolein. Ook voor Manon betaalt het Katshuisch de dierenartskosten en het voer, zolang als Manon leeft. En het mooie van alles is: Marjolein heeft besloten dat Manon bij haar mag blijven wonen. Dat is het beste nieuws wat we konden krijgen. En daar zijn we dankbaar voor.