Floortje was de kat van de oma van Arianne.
Iedere zondag gingen ze bij oma op visite.
Floortje kroop graag bij de vader van Arianne op schoot.
Ook de kleine Arianne probeerde bij Floortje in genade te komen.
Maar iedere keer kreeg ze een pats op haar vingertjes.
Floortje wilde niets met Arianne te maken hebben.
Bij de andere oma kreeg Arianne altijd het advies mee om de katten met rust te laten.
Het waren wilde katten en alleen bedoeld om de stallen en schuren muisvrij te houden.

Dat waren Arianne’s vroegste ervaringen met de kat.
Het was dan ook niet vreemd dat ze niets met ze had.
Pas toen ze 18 was en op zichzelf woonde veranderde haar verhouding met de katten.

Ze keek en leerde. Maakte fouten en leerde.

Hoe katten op elkaar kunnen reageren.
Wat wel en niet goed voor ze is.
Waarom ze binnen plassen.
Waar ze van houden.
Dat de ene kat de andere niet is. Wat goed gedrag is en vanzelfsprekend wat fout gedrag is.

En toen kwam Agnes op het pad van Arianne.
De eerste gehandicapte.
Arianne wilde nog meer weten en leren.
Al snel kwam Wilma, de kat met scoliose.
Een klein jaar is Arianne bezig geweest met het zoeken naar een manier om Wilma zindelijk te krijgen.
En dat vond ze, door uit te proberen en tijd te investeren.
De gehandicaptenopvang was een feit.  

In 2017 besloot Arianne te verhuizen omdat haar huis te klein werd.
Het huis moest aan een aantal zaken voldoen; een grote tuin met voldoende ruimte op de begane grond zodat de zwaarst gehandicapte katten geen trap meer hoefden te lopen.
En dat plekje heeft ze gevonden in Vinkel, een buitenwijk van Den Bosch.

Het Katshuisch was geboren.