. 
.

Jolanda

Jolanda groeide op in een warm nestje waar ze vanaf begin af aan anders was. Ze kon namelijk niet lopen. Diverse dierenartsen dachten diverse dingen; splayed legs of ‘het zou vanzelf wel over gaan.’ De dierenarts van het Katshuisch dacht wat anders. Hij maakte röntgenfoto’s en zag twee vernauwingen in haar rugje. En daar had ze ook flinke pijn. Een dubbele hernia? Ze kreeg prednison, maar dat deed niet wat we hadden gehoopt. Dus kreeg Jolanda een MRI. Want wil je een kat als Jolanda goed ondersteunen dan moet je weten wat er aan de hand is. En een MRI is dan de enige oplossing om duidelijkheid te krijgen. Jolanda bleek een cyste in haar ruggenmerg te hebben. Niet erg, niet pijnlijk, maar wel vervelend omdat haar pootjes niet goed worden aangestuurd. Omdat Jolanda niet zelf kon plassen hielp Arianne haar daar een paar keer per dag mee. Jolanda ontwikkelde helaas een chronische blaasontsteking. En wat we ook probeerden, ze kwam er niet vanaf. Ze ging bloed plassen en dat was soms heel heftig, zeker ook om te zien. Nog meer onderzoeken, maar we kregen haar niet meer in het gareel. Tot ze ook haar urine liet lopen. Het was klaar. We moesten Jolanda laten gaan. En daar waren wij niet klaar voor, want we genoten zo enorm van onze dikkie dik. Maar gedrag is alles in het Katshuisch, en haar gedrag was niet meer wat we graag zagen. Dag lieve Jolanda, we missen je enorm..

E-mailen
Map
Instagram