Leo

Het onwaarschijnlijke verhaal van onze Leo.
De andere kat in het Katshuisch die geen handicap heeft.
Leo is al een oudere jongen die al bij Arianne woonde voordat het Katshuisch bestond. Toen Arianne verhuisde naar wat we nu kennen als het Katshuisch verhuisde Leo mee. Maar hij wist te ontsnappen uit fort knox. En daarmee werd voor Arianne ook in een keer duidelijk dat de beveiliging van het Katshuisch toen niet waterdicht was.
Leo verdween op dag twee dat hij in het Katshuisch was. En Arianne zag hem niet meer terug.
Totdat bij stom toeval Arianne iemand sprak die wat zwervers te eten gaf op de camping naast de wijk van het Katshuisch. Kattenzwervers wel te verstaan.
Ze vroeg om wat foto’s en direct zag ze de herkenbare streep van Leo op zijn neus op de foto pronken. Leo bleek al anderhalf jaar gevoerd te worden door een wijkbewoner! De volgende dag ging ze samen met Ray, de geweldige wijkbewoner, op de fiets naar de plek waar Leo en Ray elkaar altijd zagen.
Arianne: “Ik hoorde Leo mauwen en ik wist direct dat dit de mijne was. Mijn Leo. Ik heb hem even de tijd gegeven maar toch redelijk snel opgepakt en in een mandje gedaan. Dat pikte hij wonderwel super goed. Eenmaal in het Katshuisch lag hij nog diezelfde avond hij bij me op de bank, zoals we dat vroeger ook altijd deden. Zijn koppie diep begraven in mijn nek.” Leo was thuis. En in een zeer goede conditie dankzij de zorgen van Ray. Overdag en in de nacht heeft hij een tijdje in een bench doorgebracht. Maar na twee weken had hij het al helemaal door. Iedere avond kruipt hij bij Arianne op de bank. En knuffelt net zolang tot ze naar bed gaat. Om vervolgens in de nacht weer bij haar te kruipen.
We kunnen met een gerust hart zeggen dat Leo het heel fijn vindt om weer thuis te zijn.